فرارو- فال از آثار ادبی است، از باورهای کهن، این مرز و بوم است. در گذشته ساکنان این دیار به نویسندگانی روی می آوردند که فکر می کردند حق بهره مندی از این واژه را دارند. اما در گذر زمان تنها یاد حافظ در فرهنگ عامه باقی مانده است.
گفتا برونی به توکنگ ماه نو
از مه ابروان منت شرم باد رو
عمریست تا دلت ز اسیران زلف ماست
دوستان خود را فراموش نکنید
مفروش عطر اقل به هندوی زلف ما
کان جا هزار نافه مشکین به نیم جو
تھم وفا و مهر در آن کهنه زار کلا
بعد معلوم شد که فصل برداشت است
پس یکی بیار تا یه چیزی بهم بگه
از سر اختران کهن سير و مه نو
شکل هلال هر سر مه‌دهودنشک
از افسار سيامك و ترك كلاح زو
حافظ آقای پیر مغان مامان از دنیا رفت
درس حادیس عشق بر و خوان و ز و شنو
شرح لغت: کهنه کشت زار: به استاره مزرع گیتی مراد است. Зо: бех фать ол в скон дом: нам псер тахмасб ист کخ در ایران پاي سال پاشاهی کرыد.
تفسیر عرفانی:
بريون ماه بيرون امدي از زیبایی ابروان خجالت نکش و از من دور باش. معنای این شعر این است که عاشقان با او دوست هستند تا ابد با او دوست هستند و عشق در دل دارند و به دنبال چیزی جز آن نیستند. زیرا می خواهند وفاداری و عشقشان در دنیا احساس شود.
تفسیر شعر:
دلت را بی دلیل عاشق کسی نکن، زیرا اگر بگذاری این احساسات زود بگذرد، پشیمان می‌شوی. پس سعی کنید در این شرایط قرار نگیرید تا در تمام کارهایتان موفق و شاد باشید.
