Xander Bogaerts و San Diego Padres انتظارات را تنظیم می کنند

سن دیگو – زاندر بوگارتس با یک دوراهی مواجه شد. او به‌تازگی یک جفت گیره قهوه‌ای تند با لهجه‌های زرد را باز کرده بود. و همان‌طور که چهار ساعت قبل از اولین روز افتتاحیه‌اش با پادرس پشت کمدش نشسته بود و آنها را مدیریت می‌کرد، از کسی که در آن نزدیکی ایستاده بود سؤالی رنگارنگ پرسید.

توری سفید دوست دارید یا قهوه ای؟

در سرتاسر بازی، اکثر افراد دیگر در این روز با دقت وارد فصل جدید شدند و در مورد مسائل سنگین تر فکر می کردند. اجراها از کجا خواهند آمد؟ آیا عمق کافی برای بازی شش ماهه آینده فصل عادی وجود دارد؟

اما این پادرها متفاوت هستند و با حقوق و دستمزد بسیار زیاد، تکان‌دهنده واضح و رنگ‌های تیمی منحصربه‌فرد متمایز می‌شوند.

باد بلک، کاپیتان کلرادو، از زمانی که او در سن دیگو مدیریت می کرد، از غرفه بازدیدکنندگان این آخر هفته، آنها را نمی شناخت. سپس، از سال 2007 تا 2015، پادرهای او آبی پوشیدند. و آنها یک امتیاز رو به وخامت بودند که توسط مالکی به نام جان مورز نظارت می شد که برای همه مقاصد و مقاصد آن را بررسی کرده بود. مشاغل دیگر و طلاق کثیف او زمان زیادی را به خود اختصاص می داد.

هنگامی که بلک در سال 2010 موفق به کسب یک فصل غافلگیرکننده 90 پیروزی شد، و در آخرین روز آن فصل در سانفرانسیسکو برای کسب مقام پلی آف تلاش کرد، او این کار را با دستمزد تیمی انجام داد که به 37.7 میلیون دلار کاهش یافته بود. این تیم در رتبه 29 لیگ اصلی بیسبال قرار گرفت و در بین دو و میدانی اوکلند در رتبه شماره 2 قرار گرفت. 28 و آخرین مرده دزدان دریایی پیتسبورگ.

مجموع حقوق و دستمزد چهار تیم اول بلک در سن دیگو (213 میلیون دلار) حتی به حقوق و دستمزد تخمینی فرنچایز در این فصل (237 میلیون دلار) هم نمی رسید – که تا حد زیادی یک رکورد حق رای دادن است.

“من هرگز در آن کفش ها نبودم. بلک با لبخندی گفت، آن تیم های حقوق و دستمزد بالاتر. “بنابراین من نمی دانم که چگونه است.”

طبق تخمین‌های Spotrac، تنها تیم‌های متس (335.9 میلیون دلار) و یانکی‌ها (268.9 میلیون دلار) نسبت به Padres که اکنون توسط مالک پیتر سیدلر کنترل می‌شود، بیشتر برای دستمزد تیم خود برای تعقیب عنوانی در سری جهانی امسال هزینه می‌کنند. سیدلر و ران فاولر که پس از فصل 2020 کنار رفتند، رهبری گروهی را بر عهده داشتند که در سال 2014 تیم را از مورس خریداری کردند.

در حالی که سوپراستارهای Bogaerts، Manny Machado، Juan Soto و Joe Musgrove قبل از افتتاحیه روز پنجشنبه معرفی شدند، جمعیت 45103 نفری، که بسیاری از آنها علاقه خود را به بیسبال از دست داده بودند، در حالی که تیم را از برنده جایزه لیگ ملی Cy Young در سال 2007 می دیدند. جیک پیوی؛ تنبل آدریان گونزالس; و تالار مشاهیر آینده ترور هافمن، ایستاده بود و غرش می کرد.

وقتی معرفی به پایان رسید، مجموعاً 37 بازی آل استار در امتداد خط پایه اول ایستاده بودند، یا در جایی از این فهرست پر از ستاره زندگی می کردند. نلسون کروز (هفت انتخاب آل استار)، ماچادو (شش) و یو درویش (پنج) با بوگارتس و جاش هادر هر کدام در 4 بازی پیشتاز بودند.

پیوی که در سال 2009 حتی پس از امضای قرارداد با تخفیف 52 میلیون دلاری در شهر خود در طی سه سال، به شیکاگو وایت ساکس مبادله شد، گفت: “ای کاش زمانی که اینجا بودم، تعدادی از این تیم ها را داشتم.” او قبل از اینکه در اواخر تابستان امسال به تالار مشاهیر باشگاه راه پیدا کند، در شهر بود تا اولین زمین تشریفاتی فصل را کنار بگذارد.

پیوی با اشتیاق اضافه کرد: “سن دیگو در آتش است.”

روزهای مختلف، زمان های مختلف.

کریس برایانت، بازیکن خارجی تیم راکی ​​که اولین بازی خود را با شیکاگو کابز در سال 2015 انجام داد، گفت: «به یاد دارم زمانی که برای اولین بار وارد لیگ های بزرگ شدم، همه چیز در اینجا متفاوت بود. سن دیگو مربیان مختلف، بازیکنان مختلف، ابعاد مختلف زمین.

“همه چیز تغییر کرده است.”

این شامل انتظارات می شود. پس از شکست دادن داجرز در اکتبر گذشته قبل از باخت به فیلادلفیا در سری مسابقات قهرمانی NL، Padres مورد انتظارترین فصل تاریخ فرنچایز را بازی خواهد کرد. هر چهار بازی آخر هفته به فروش رسیدند و رکورد حضور در باشگاه برای افتتاح یک فصل را به نام خود ثبت کردند. شور و اشتیاق به حدی بالاست که در اواخر باخت 7-2 پنجشنبه شب مقابل کلرادو، حتی صدای غوغایی از طرفداران عمدتاً آفتابی و خوش بین به گوش رسید – و بعد از آن که پادرس در جمعه شب به 0-2 سقوط کرد، بیشتر شد.

با این وجود، باشگاه قبل از سومین بازی فصل شنبه اعلام کرد که جیک کرونورث، بازیکن داخلی، قراردادی هفت ساله به مبلغ 80 میلیون دلار امضا کرده است.

یک روز دیگر، یک چک بزرگ دیگر.

ماچادو، صدای تجربه، قبل از پرتاب اولین زمین فصل گفت: “بیس بال ورزش عجیبی است.” “در بیش از 162 بازی، شما فراز و نشیب دارید، اوج‌ها، افت‌های زیاد، رگه‌های زیادی وجود دارد. از هر دو طرف پیش می رود.

“اما با این بچه ها در اینجا، ما ابزارهای زیادی در جعبه داریم.”

در بوگارتس، بخش مهمی از پیروزی بوستون در سری جهانی 2018، و در سوتو، که به قهرمانی واشنگتن در سال 2019 کمک کرد، پادرس ها دو بازیکن با شجره قهرمانی اخیر دارند که روی آنها به عنوان تأثیرگذار حساب می کنند.

بوگارتس درباره تیم رد ساکس 2018 که در 108 بازی پیروز شد و یک فصل پس از آن با پنج بازی به اوج رسید، گفت: «اگر بخواهم آن را با تیمی مقایسه کنم که قبلاً افتخار حضور در آن را داشتم، آن تیم خواهد بود. نسیم سری جهانی بازی بر فراز داجرز. آن تیم 18، ما خیلی بهتر از هر تیمی در لیگ بودیم. و با انتظار بیرون رفتیم و تحویل دادیم.»

Bogaerts شنبه شب با شکستن یک هومر دو ران، اولین بار، به سن دیگو کمک کرد تا به اولین برد خود در سال برسد. او دوباره در روز یکشنبه به خانه رفت، زیرا Padres دومین بازی متوالی را برد تا سری را با کلرادو، رقیب NL West، تقسیم کند.

مانند هر تأثیرگذار ارزشمند، پیامی روشن و واضح در نظرات او وجود داشت: تحویل واقعی یک طرح اولیه به خوبی تعیین شده هرگز تضمینی نیست. چارلی بلکمون، بازیکن منتخب کلرادو، از فصل تازه کار خود در سال 2011، شاهد تغییرات قابل توجهی در NL West بوده است، از جمله جابجایی های مختلف در Petco Park.

بلکمون گفت: “آنها تیم خوبی هستند، اما این لیگ های بزرگ است و هر شب شما با آل استارها روبرو هستید.” مجبور شد آن را منفجر کند این لزوماً یک مدل پایدار نیست، آنچه تاکنون دیده‌ایم. بنابراین باعث تعجب شما می شود.»

به طور خاص، او به سال 2015 اشاره می کرد. این اولین فصل کامل برای AJ Preller بود، سپس مدیر کل، اکنون رئیس عملیات بیسبال، همیشه معمار تهاجمی به هر عنوانی که داشت. پرلر با مت کمپ، درک نوریس و کریگ کیمبرل آل استارز معامله کرد و در آن فصل جیمز شیلدز را به عنوان بازیکن آزاد قرارداد امضا کرد. پادرس به آرامی شروع کرد، در ژوئن سیاه را اخراج کرد، 74 بر 88 به پایان رسید و پس از پایان 68 بر 94 در سال 2016 همه چیز را دوباره شروع کرد.

حقوق و دستمزد به رکورد 108.3 میلیون دلاری آن زمان در سال 2015 و 99 میلیون دلار در سال 2016 رسید. 90 برد در سال 2010 با یک سوم حقوق و دستمزد یا بیشتر از آن، بیشترین پیروزی برای باشگاه در هر فصل از زمان قهرمانی سن دیگو در سال 1998 NL است. تیم

بلک در مورد تیمی به رهبری گونزالس و دیوید اکشتاین بازیکن درون زمینی که هر کدام 14 برد از بازیکنان شروع کننده کلایتون ریچارد، جان گارلند و مت لاتوس به دست آوردند، گفت: «شاید این بهترین بازی ما بود، آن گروه از بازیکنان. “چه سال خوبی بود. این خیلی سرگرم کننده بود. آن فصول خاص هستند، زیرا هیچ کس از شما انتظار انجام کاری را ندارد و سپس آن را انجام می دهید.»

بلک اکنون در هفتمین فصل خود در کلرادو پس از هشت تابستان و بخشی از فصل نهم در سن دیگو، در سال 2010 به عنوان سرمربی سال NL انتخاب شد. طبق معمول، او یک تیم ضعیف دیگر اکنون در کلرادو دارد، با 166 میلیون دلار راکی ​​ها. حقوق و دستمزد در وسط بسته، درست بالاتر از میانگین لیگ 148.6 میلیون دلار.

او گفت: «این کفش‌هایی است که من در آن بوده‌ام. “و من عاشق این هستم که در آن کفش باشم زیرا این یک چالش بزرگ است.”

در سراسر الماس، شرمساری پدرها از ثروت تا بند کفش‌هایشان هم کشیده شد.

بوگارتس با ارزیابی طرح قهوه‌ای روی قهوه‌ای و مرتب کردن تصمیم خود گفت: «براون شبیه مراسم خاکسپاری است.

او تغییر به توری های زرد (“بیش از حد وحشی”) را حذف کرد. در نهایت، او رنگ سفید را انتخاب کرد و خودش آنها را جایگزین کرد.

آهی کشید: «می دانم که سفید کثیف می شود.

او می داند که به هر حال تمیز ماندن یک درخواست غیرممکن است. مهم نیست به اندازه حقوق و دستمزد تیم، بخشی از زیبایی یک فصل این است که، در یک مقطع زمانی، همه باید خودشان را جمع کنند و مقداری خاک را از بین ببرند.