شب قبل از انتخابات میان‌دوره‌ای، بادهای تغییر در سالن‌های کازا سیپریانی در خیابان جنوبی در نوک منهتن می‌وزیدند، و در شصت و هفتمین دوره جوایز سالانه شورای طراحان مد آمریکا، بر گام‌های تکراری ورودی‌های افراد مشهور می‌وزیدند. بیشتر به عنوان “اسکار مد” شناخته می شود.
آنها به عنوان یکی از دوستان Chrome Hearts از دریک عبور کردند. گذشته از کل قبیله کارداشیان، برای حمایت از کیم که جایزه نوآوری آمازون را برای Skims همراه با هم بنیانگذارانش، جنز و اما گرید دریافت می کرد. از ترور نوآ، مجری، با مخمل آبی و کیک پالمر، مجری دیگر، با گل‌های آبی بادکنکی گذشت.
کد لباس ممکن است “آمریکا بایگانی” باشد، اما نسل جدیدی از طراحان آمریکایی در حال افزایش هستند: طراحانی که علاقه ای به نگاه کردن به گذشته ندارند، طراحانی که مسیرهای غیر سنتی را به سمت باند فرودگاه انتخاب کرده اند و لزوماً کامیون های زیادی با مد قدیمی ندارند. قوانین و سنت ها و جوایز سالیانه، که سال‌ها به نظر می‌رسید در یک میاسمای دژاوو غرق شده‌اند، با همان نام‌هایی که سال به سال نامزد می‌شدند و برنده می‌شدند، سرانجام به تغییر رسیدند. حداقل از نظر تنوع.
لاو روچ که در نقطه‌های پولکا درخشان و غرق در احساسات بود، پس از دریافت جایزه افتتاحیه استایلیست سال از کری واشنگتن، گفت: «مردم سیاه‌پوست زیادی در این اتاق هستند، پس بهتر است به من انرژی بدهید. با کت و شلوار کوتاه و ژولیده به روی صحنه رفت.
پتی ویلسون که هنگام دریافت جایزه رسانه ای در زیر کلاه فلزی طلایی شیاپارلی می درخشد، گفت که این یک تغییر قابل توجه نسبت به سال هایی است که او “تنها فرد رنگین پوست” تقریباً در هر اتاق مد بود.
در واقع، نیمی از جوایز به طراحان رنگی تعلق گرفت و تنها یکی از برندگان، امیلی آدامز بود اوجلا، که به عنوان طراح لباس مردانه سال انتخاب شد، تکرار شد. (او سال گذشته برنده گونگ لباس مردانه شد و در سال 2019 جایزه طراح نوظهور سال را به دست آورد.) کاترین هولشتاین از Khaite برنده جایزه لباس زنانه شد و آنقدر شوکه شد که گفت نمی تواند صحبت کند و به سرعت صحنه را ترک کرد.
اگر موضوعی از شب وجود داشت، آن وعده رویای مد آمریکایی بود، با وعده‌های دیگ ذوب آمریکایی که به طور فزاینده‌ای در خطر انقراض در زیر آن حباب می‌کرد.
آقای. برای مثال روچ داستان همراهی زندایا را در جوایز CFDA در سال 2016 به‌عنوان استایلیست خود تعریف کرد و از آشپزخانه تماشای اتوبوس‌هایی که با سینی‌های غذا می‌دویدند و به خود قول می‌داد که روزی او نیز روی صحنه خواهد بود، گفت. بود. او گفت: «جایی یک پسر همجنس‌باز سیاه‌پوست در محله یهودی نشین وجود دارد.
رائول لوپز از Luar، که برنده جایزه طراح لوازم جانبی سال برای کیف دستی ساخته شده به افتخار مادربزرگ و مادرش شد، خود را “پسر دو مهاجر از جمهوری دومینیکن دانست که اجازه حضور در مدرسه مد را نداشتند زیرا این کیف دستی خیلی زیاد بود.” همجنس‌گرا» اما با این وجود برای یادگیری هنر خود به کتابخانه‌های پارسونز و FIT سر زده بود.
النا ولز، طراح نوظهور سال که در نیویورک و میلواکی کار می کند، در مورد بزرگ شدن توسط یک مادر مجرد که ناخدای کشتی در دریاچه های بزرگ بود و در مورد نیاز به گسترش این مفهوم صحبت کرد که دقیقاً کجا مد می تواند. فراتر از پایتخت های ساحلی نیویورک و لس آنجلس اتفاق می افتد.
خانم. کارداشیان، که جایزه خود را از مارتا استوارت (که اعتراف کرد مشتری Skims است) دریافت کرد، در مورد اهمیت گنجاندن اندازه صحبت کرد و از صنعت خواست که بهتر عمل کند و به “برابری اندازه به عنوان یک ثابت فکر کند و نه یک روند” – یک نظر با توجه به کاهش وزن قابل توجه خود با برخی از ابروهای برجسته روبرو شد.
و به همین ترتیب پیش رفت: فیلیپ لیم پس از دریافت جایزه تأثیر اجتماعی مثبت به عنوان بخشی از گروهی به نام «اسلایسیان»، از تماشاگران خواست رأی دهند و «در مبارزه برای دموکراسی به ما بپیوندند». این گروه همچنین شامل پرابال گورونگ، لورا کیم، تینا لیونگ و ازرا ویلیام، صاحب‌نظران مد می‌شود و در طول همه‌گیری برای مبارزه با افزایش نفرت ضد آسیایی کار می‌کرد.
استن هرمان، رئیس سابق CFDA، پیش از اهدای جایزه ویژه سالگرد خود به جفری بنکس، طراح سیاه‌پوست پیشگام، شعار می‌داد: «رای دادن را فراموش نکنید، رأی دادن را فراموش نکنید».
در پشت صحنه قبل از شروع نمایش، لوری لین استارک از کروم هارتز با شر نشسته بود و گفت که او و همسر و بنیانگذارش، ریچارد استارک، وقتی تماسی در مورد برنده شدن جایزه یک عمر دستاورد دریافت کردند، “شکه شده بودند”. او گفت، آنها هرگز فکر نمی کردند که “در آن قالب قرار می گیرند” – “آن قالب” تمام مد مؤسسه است.
خوب، شر گفت، وقتی صحبت از سبک دوچرخه‌سواری Haute Hearts به میان آمد، «زمان زیادی طول کشید تا مردم به عقب برسند. بسیاری از مردم در ابتدا آن را دریافت نکردند.” گاهی اوقات باید قالب را بشکنید تا دوباره آن را بسازید – خود شر، با چرم مشکی کروم Hearts با دست و پنجه نرم تزئین شده است.
(فقط لنی کراویتز با پوشیدن لاکوان اسمیت، که جایزه نماد سبک خود را توسط بردلی کوپر، او را در آغوش گرفت و ادعا کرد که “امروز هیچ کس دیگری زنده نیست که مانند چرم و پلنگ بپوشد” او را در ست های چرمی همسان کرد. لنی.”)
برای هر قسمت، خانم استارک یک لباس بدون بند شفاف پوشیده بود که به گفته او اولین لباس مجلسی بود که او طراحی کرده بود. او گفت که این کار را به یاد Virgil Abloh، طراح لباس مردانه آفرود و لویی ویتون که نوامبر گذشته به طور غیرمنتظره ای درگذشت و “همیشه مرا تشویق به ساخت لباس های مجلسی می کرد” ساخته است.
اگرچه او در طول زندگی خود بارها نامزد دریافت جوایز CFDA شده بود. آبلوه هرگز برنده نشد. برای قدردانی از کمک های او در مد، شورا به او پس از مرگ در قالب یک جایزه ویژه هیئت امناء اعطا کرد.
آرورا جیمز، طراح برادر ولیز، تندیس نقره‌ای را به بیوه‌اش شانون آبلو اهدا کرد و گفت: آبلو تعریف «چه کسی طراح مد می شود» را برای همیشه تغییر داده بود.
و اگر افراد حاضر در اتاق چیزی از زندگی او یاد گرفته بودند، او ادامه داد، هدف این نیست که سعی کند کفش های او را پر کند، بلکه باید “تصویر دوباره راه رفتن” باشد.
