فraro- بر اساس مطالعه بانک جهانی، عوامل ژنتیکی، بیولوژیکی و محیطی بر طول عمر مردان تأثیر می‌گذارند که این میزان در نوجوانان پردرآمد 5.2 سال کمتر از زنان و 3.8 سال در نوجوانان کم درآمد است.
بحرول فرارو به نقل از البایس، بیشتر مردم می خواهند بیشتر زندگی کنند، اما از انجام کارهایی که برای زندگی طولانی تر از چند سال باید انجام دهند، دلسرد می شوند. در سال 1939، آزمایشی در دانشگاه کرنل در نیویورک در ایالات متحده، مصرف کالری موش ها را محدود کرد و موفق شد طول عمر آنها را تا 33 درصد افزایش دهد. مطالعات دیگر نشان می دهد که سرد ماندن ممکن است به شما کمک کند عمر طولانی تری داشته باشید. بسیاری از آزمایش‌های دیگر روی حیوانات نشان می‌دهد که مردانگی منجر به کوتاه‌تر شدن عمر می‌شود و عقیم‌سازی موش‌ها طول عمر آنها را افزایش می‌دهد.
مطالعات انجام شده بر روی مردان عقیم شده در موسسات روانپزشکی آمریکا نشان داد که آنها به طور متوسط 14 سال بیشتر از مردانی که عقیم نشده بودند، زندگی می کردند، و مطالعه بر روی کره ای های عقیم شده نیز نشان داد که آنها بیشتر از مردان هم طبقه خود که به صورت جمعی زندگی می کردند، عمر کردند.
این یک واقعیت شناخته شده است که در اکثر گونه ها، از جمله انسان، ماده ها طول عمر بیشتری نسبت به مردان دارند. داده های بانک جهانی نشان می دهد که زنان در نوجوانان با درآمد بالا 5.2 سال بیشتر از مردان و در نوجوانان کم درآمد 3.8 سال عمر می کنند. بین زنان در سنین نوجوانی با بیشترین امید به زندگی و مردان در سنین نوجوانی با کمترین امید به زندگی، تقریباً 22 سال تفاوت امید به زندگی وجود دارد.
نتایج مطالعه منتشر شده در PNAS در سال 2021، 101 گونه از حیوانات وحشی را مورد تجزیه و تحلیل قرار داد.
در آن مطالعه، تخمین زده شد که زنان 18.6 درصد بیشتر از مردان عمر می کنند، در حالی که این تفاوت برای انسان ها تنها 7.8 درصد است. درک مکانیسم هایی که باعث ایجاد این تفاوت ها می شود و اینکه آیا اصلاح هنجارهای اجتماعی به افزایش امید به زندگی سالم در هر دو جنس کمک می کند، هدف مطالعات اخیر بوده است. در مطالعه ای که اخیرا بر روی بیش از 3200 موش انجام شد و نتایج آن در نشریه “ساینس” منتشر شد، چندین بخش از ژنوم شناسایی شد که بر طول عمر تاثیر می گذارد. نتایج نشان داد که اثرات ژنتیکی بر اساس جنسیت متفاوت است و نتایج نشان داد که امید به زندگی به عوامل بسیاری بستگی دارد که به روش های بسیار پیچیده با محیط در تعامل هستند.
تستوسترون و استروژن
در میان عوامل بیولوژیکی موثر بر امید به زندگی، عقیم بودن اثرات نشان می دهد که عوامل هورمونی منجر به کاهش طول عمر در مردان می شود. استروژن با کاهش کلسترول بد (LDL) و افزایش کلسترول خوب (HDL) برای زنان مفید است. در مقابل، تستوسترون خطر ابتلا به فشار خون و بیماری های قلبی عروقی را در مردان افزایش می دهد. علاوه بر این، آندروژن‌ها که می‌توانند ویژگی‌های جنسی جذابی مانند شاخ‌های بزرگ در گوزن‌های نر یا ماهیچه‌های قوی در مردان ایجاد کنند، سیستم ایمنی بدن آنها را ضعیف می‌کند و آنها را مستعد ابتلا به عفونت و بیماری می‌کند.
این عوامل بیولوژیکی همچنین نشان می دهد که مسیرهای تکاملی متفاوت مردان و زنان ممکن است باعث ایجاد برخی تفاوت های مربوط به امید به زندگی شود. مانوئل کولادو، سرپرست تیم تحقیقاتی پیری در موسسه تحقیقات سلامت اسپانیا در سانتیاگو د کامپوستلا (IDIS)، زیست‌شناس تام کرکوود بر اساس این نظریه می‌گوید: برای نگهداری و ترمیم بدن، باید آن را داشته باشند.
کولادو گفت: بسیاری از گونه ها به زمان بیشتری برای تولید فرزندان بیشتر و مراقبت از آنها نیاز دارند تا بتوانند زنده بمانند.
برخی از آزمایشات حیوانی نشان می دهد که دو کروموزوم X در ماده ها دفاع بهتری نسبت به ترکیب XY در نرها ارائه می دهند. هنگامی که یک نقص مضر در یکی از دو کروموزوم X ظاهر می شود، سرکوب می شود و عملکرد آن با یک منطقه یکسان در کروموزوم X سالم جایگزین می شود. با این حال، از آنجایی که مردان فقط یک کروموزوم X دارند، فاقد این نوع حمایت عملکردی دفاعی هستند.
ماریا بلاسکو، مدیر مرکز ملی تحقیقات سرطان اسپانیا (CNIO)، معتقد است که طول عمر بیشتر زنان می تواند به این دلیل باشد که تلومرهای طولانی تری دارند که به نوبه خود می تواند نتیجه فعال شدن ژن تلومر توسط استروژن باشد. تلومرها یک عنصر محافظ کروموزوم ها هستند، ساختارهای اساسی که اطلاعات ژنتیکی زندگی انسان را ذخیره و حفظ می کنند.
هر بار که یک سلول انسانی برای تولید سلول دیگر تقسیم می شود، تلومرهای هر دو کمی کوتاه تر می شوند. داشتن تلومرهای بسیار کوتاه با بیماری و پیری زودرس مرتبط است. بلاسکو که همچنین رئیس گروه تحقیقاتی تلومرها و تلومرها در مرکز ملی تحقیقات سرطان در اسپانیا است، می‌گوید که مطالعات او و همکارانش نشان داده‌اند که تلومرهای زنان تا رسیدن به سن بلوغ طولانی‌تر از مردان است. بلاسکو می گوید در برخی موقعیت ها، وقتی عوامل جدید ظاهر می شوند، می توانند به یک تهدید تبدیل شوند. به عنوان مثال، حتی اگر یک مرد و یک زن به تعداد یکسان سیگار بکشند، دلیل آن این است که استروژن خطر ابتلا به سرطان را در زنان افزایش می دهد.
همچنین، یک تعامل پیچیده بین زیست شناسی و محیط وجود دارد. تحلیل های طول عمر توسط اقشار اجتماعی نیز به وضوح نشان می دهد که فقر با سلامت ضعیف تر و امید به زندگی کوتاه تر همراه است. با این حال، زنان در سراسر جهان طولانی‌تر از مردان عمر می‌کنند، اگرچه معمولاً کنترل کمتری بر زندگی خود دارند و شرایط اجتماعی-اقتصادی ضعیف‌تری دارند. از سوی دیگر، تمایل بیشتر مردان به تجربه‌های هیجان‌انگیز و محرکی که ممکن است منشأ بیولوژیکی داشته باشند، از نظر فرهنگی تشدید و اصلاح می‌شود و عامل مهمی در افزایش مرگ‌ومیر مردان به‌ویژه در میان جوانان است.
داده های ترافیکی نشان می دهد که مردان دو برابر زنان در تصادفات رانندگی جان خود را از دست می دهند. همچنین مردان با سرعت بیشتری رانندگی می کنند و زنان بیشتری پس از مصرف مواد پشت فرمان خودرو می نشینند. این بدان معناست که از طریق مداخلات اجتماعی و فرهنگی، فرصت بسیار خوبی برای کاهش مرگ و میر زودرس در هر دو جنس، به ویژه مردان وجود دارد.
ماریا ترزا روئیز کانترو، استاد پزشکی پیشگیرانه و بهداشت عمومی در دانشگاه آلیکانته در اسپانیا، فکر می کند که توضیح احتمالی برای طول عمر بیشتر زنان با وجود شرایط اجتماعی بدتر این است که زنان امروزی مجبور به داشتن شغلی با حقوق و حقوق هستند. در عین حال از نقش های جنسیتی سنتی پیروی می کنند.
این موضوع باعث می شود که بیشتر مراقب خود باشند و میزان گذراندن اوقات فراغت و مصرف سیگار و مشروبات الکلی در بین آنها کاهش یابد. برخی از الگوهای سنتی زنان بیشتر بر مراقبت های بهداشتی تمرکز می کنند، مانند الگوی ناظر، در حالی که مردان، به ویژه افراد جوان، رفتارهای پرخطرتری مانند رانندگی بی احتیاطی یا انجام ورزش های خطرناک از خود نشان می دهند. هیچ پاسخ واحدی برای اینکه چرا زنان بیشتر عمر می کنند وجود ندارد، اما زمانی که مردان و زنان در معرض خطرات مشابهی قرار می گیرند، امید به زندگی آنها مشابه است.
مطالعه اخیری که توسط دانشگاه کالیفرنیای جنوبی در آمریکا انجام شد همچنین به این نتیجه رسید که اگرچه زنان در حال حاضر بیشتر از مردان عمر می کنند و مشکلات سلامتی مزمن بیشتری دارند، اما این تفاوت ها در طول زمان و بین کشورها متفاوت است.
از لحاظ تاریخی، زمانی که عفونت‌ها یک مشکل عمده بهداشتی در جهان بودند، سیستم ایمنی قوی‌تر به زنان مزیت مهمی داد که با گذشت زمان کاهش یافته است. از سوی دیگر، بیماری های قلبی عروقی در مردان را می توان با مدیریت خطرات (مانند فشار خون بالا) و کاهش تغییرات ضربان قلب کاهش داد. در دنیایی که تحت سلطه بیماری های قلبی عروقی و سرطان است، الگوی سرعت های مختلف ممکن است به عنوان توضیحی برای تفاوت در شیوع بیماری ها (یا مرگ و میر) افزایش یابد. در سراسر جهان، مردان به درمان فشار خون بیشتری نیاز دارند و زنان بیشتری باید چربی بدن خود را مدیریت کنند.
در جستجوی تمایز بین جنبه‌های بیولوژیکی و فرهنگی طول عمر، “مارک لوی” از موسسه فدرال تحقیقات جمعیت در ویسبادن، آلمان، مطالعه‌ای بر روی زنان بیشتری در سال 2004 منتشر کرد که شامل داده‌های مرگ 11000 راهبه و راهبه کاتولیک در جنوب شرقی بود. بایرن آلمان بین سالهای 1890 و 1995 مقایسه کرده بود.
در حالی که جمعیت عمومی آلمان پس از جنگ جهانی دوم شاهد افزایش امید به زندگی برای زنان در مقایسه با مردان بودند، تفاوت در امید به زندگی اندک بود و راهبه ها معمولاً تنها یک سال بیشتر از راهبان عمر می کردند. بنابراین، من متوجه شدم که جایگزینی برای عقیم سازی برای افزایش طول عمر مردان وجود دارد، اگرچه هنوز انتخاب سبک زندگی دشوار است.
