در دست راست، شلاق‌های گاو نر می‌توانند ورق‌های بازی را به نصف کاهش دهند یا ترک‌های گوش‌شکن را ایجاد کنند. و سپس آوریل چوی، یک نوازنده شلاق. او می تواند جنگا را با شلاق بازی کند و تک تک آجرها را از یک برج شل و ول کند.
داگمار استرناد، زیست شناس و مهندس در دانشگاه نورث ایسترن در بوستون، می گوید که شکستن شلاق می تواند اوج مهارت انسان را به نمایش بگذارد و ما به عنوان دانشمندان آن را درک نمی کنیم. و در حالی که تسلط بر یک شلاق ممکن است تخصصی به نظر برسد، اکثر مردم در دست زدن به چنین اشیاء پیچیده ای مهارت پیدا می کنند، به اصطلاح به دلیل راه های زیادی که می توانند حرکت کنند.
آلدو فیصل، محقق هوش مصنوعی و عصب شناس در کالج امپریال لندن و دانشگاه بایروث در آلمان، می گوید: «بسیاری از اشیاء غیر صلب و لرزان هستند و مغز به نوعی کنترل و کار با این چیزها را یاد می گیرد. گرچه بستن بند کفش و تا کردن حوله برای انسان دشوار به نظر نمی رسد، اما چنین کارهایی می تواند ربات ها را گیج کند. او گفت که بینش‌های حاصل از تماشای انسان‌ها که با اجسام فلاپی مانند شلاق برخورد می‌کنند، می‌تواند به مهندسان کمک کند تا کمبودهای روبات‌ها را برطرف کنند و همچنین پروتزهای بهتری طراحی کنند.
دکتر. آزمایشگاه استرناد حرکت انسان و کنترل اشیا را مطالعه می کند، بنابراین هر تیم تصمیم می گیرد تا نحوه حرکت شلاق ها و نحوه برخورد افراد با آنها را ثبت کند.
بند چرمی بافته شده شلاق می تواند به روش های بی نهایت حرکت کند.
مارتا روسو، عصب شناس که با الکسی کروتوف، دانشجوی کارشناسی ارشد در Northeastern روی این پروژه کار کرده است، می گوید: «انعطاف پذیر است و می تواند بچرخد، می تواند بچرخد، می تواند بپیچد، می تواند خم شود – همه این گزینه ها به جسم پیچیدگی می دهند.
محققان 16 داوطلب را که اکثراً تازه کار بودند برای تماشای شلاق زدن آنها به کار گرفتند. این تیم یک شلاق گاو نر به طول 5.25 فوت را با نشانگرهای ضبط حرکت درست کردند و پوپر شلاق را که قسمتی که مسئول صدای بلند آن بود، جدا کردند و همچنین بدن شرکت کنندگان را با نشانگرها علامت گذاری کردند.
سپس دانشمندان آنها را در حال شکستن شلاق مشاهده کردند. یک محقق ابتدا یک راه را نشان داد، حرکت شلاق در پشت بدن، سپس بالای سر و در نهایت به سمت جلو به سمت هدف. هر داوطلب حرکات شلاقی جداگانه و مداوم انجام می داد و به طور مکرر به سمت هدف خود نشانه می رفت تا حرکات آنها ریتمی به خود بگیرد. برای هر سبک، آنها پنج ست از چند ده پرتاب انجام دادند.
محققان نحوه باز شدن شلاق آنها به سمت هدف را تجزیه و تحلیل کردند و همچنین موقعیت دست شلاق‌زنان را ترسیم کردند. رویکردهای افراد بسیار متفاوت بود، و بسیاری از شرکت‌کنندگان موفقیت محدودی داشتند – بسیاری از آنها حتی در 30 درصد مواقع در طول آزمایش‌ها نتوانستند به هدف برسند. دانشمندان روز چهارشنبه در انجمن سلطنتی علوم باز گزارش دادند که با این حال، گرایش های کمی ظاهر شد.
به طور کلی، شرکت کنندگان با پرتاب های انفرادی بهتر عمل کردند. در طی آن، لحظه ای کلیدی رخ داد که شرکت کنندگان شلاق ها را پشت سر خود آوردند و دستانشان به اوج سرعت رسید. هر چه دست شلاق‌زن سریعتر حرکت می‌کرد و شلاق بیشتر کشیده می‌شد، پرتاب خطای کمتری داشت. این ویژگی ها ممکن است حرکت شلاق را ساده کند. اگر شلاق را سریعتر حرکت دهید، زمان زیادی برای درهم پیچیدن ندارد، دکتر. روسو گفت.
خانم خانم گفت: «این یک مقاله فوق‌العاده است – آنها دقیقاً هدفشان را انجام دادند» در مطالعه حرکت افراد و نحوه انتقال انرژی به شلاق. چوی که او هم مهندس مکانیک است.
او گفت، اما شکافی که تیم نشان داد، شکافی که در یک کتاب درسی توضیح داده شد، شکافی نبود که مجهزترین داوطلبان را برای ضربه زدن به هدف داشته باشد. برای چنین کاری، مجریانی مانند خانم را شلاق بزنید. چوی معمولاً از کرک گاوداری استفاده می کند. با این تکنیک، دست به سمت بالا و پایین حرکت می‌کند و شلاق را عمدتاً در یک صفحه عمودی نگه می‌دارد، زیرا بند به سمت هدفی در جلو کشیده می‌شود. “هدف این است که حرکت خطی را تا حد امکان حفظ کنید.” با استفاده از این تکنیک، خانم چوی 10 هدف را با شلاق در 2.54 ثانیه اصابت کرد.
اگر محققان از افراد در سطوح مختلف تخصص فیلمبرداری می کردند، ممکن بود حرکات شلاق و دست متفاوتی را مشاهده کنند. قبل از این مطالعه، تیم آدام وینریچ، یکی دیگر از نوازندگان ماهر شلاق را ضبط کرد. تیم گزارش داد که در آزمایشگاه، او حدود 90 درصد اهداف را هم در پرتاب های انفرادی و هم در پرتاب های مداوم با موفقیت اصابت کرد. در آن زمان، تیم هنوز نحوه ثبت حرکت سریع شلاق او را کشف نکرده بود.
با دنبال کردن افرادی که این کار را در مدت زمان طولانی‌تری انجام می‌دهند، محققان ممکن است بتوانند نحوه تکامل استراتژی آنها را مشاهده کنند. دکتر “من کنجکاو بودم که ببینم مردم چگونه شلاق زدن را یاد می گیرند.” فیصل گفت.
دانشمندان قبلاً این کار را شروع کرده اند. استرناد گفت. آنها اکنون شرکت کنندگان را برای 20 جلسه شکستن شلاق به آزمایشگاه می آورند. “اما حتی در 20 روز، سوژه های ما آپریل چوی نمی شوند.”
