توبیخ خیره کننده ای بود. روز سه‌شنبه، لوری لایت‌فوت، شهردار شیکاگو، اولین زن سیاهپوست و اولین فرد آشکارا LGBTQ که رهبری شهر را بر عهده گرفت، نتوانست به دور دوم راه پیدا کند و تنها ۱۷ درصد آرا را به دست آورد و اولین شهردار فعلی در ۴۰ سال گذشته شد که دوباره از دست داد. – پیشنهاد انتخابات
چهار روز قبل از انتخابات، من با لایت فوت در دفترش در شیکاگو مصاحبه کردم. این فضا، با سقف سر به فلک کشیده‌اش، مانند بسیاری از ساختمان‌های دولتی، درگیری زیبایی‌شناختی بود، که نوعی عظمت محتاطانه را به نمایش می‌گذاشت و جاذبه‌های دفتر را بدون نشانه‌ای بیش از حد تداعی می‌کرد، بسیار شبیه به خود لایت‌فوت، که قاب کوچک خود را با لباسی به تن کرده بود. کت و شلوار خاکستری هوشمند، در یک صندلی بزرگ.
در طول مصاحبه تقریباً یک ساعته ما، او هنگام بحث در مورد فداکاری‌هایی که والدینش برای او و خواهران و برادرانش انجام داده بودند، خفه شد و اشک‌هایش را دفع کرد. هنگامی که در مورد تمام میم هایی که او را در روزهای ابتدایی کارش به یک قهرمان فولکلور تبدیل کرده بود، لبخندی بر لبانش روشن شد و وقتی درباره افتخارآمیزترین لحظاتش به عنوان شهردار صحبت می کرد، از جمله نحوه برخورد او و تیمش با آن صحبت می کرد. بحران کووید-19
اما اینها دلایلی نبود که من به شهر سرد روی دریاچه سفر کردم. من می‌آیم چون لایت‌فوت متعلق به گروهی از شهرداران سیاهپوست اخیراً منتخب شهرهای بزرگ آمریکا است، از جمله اریک آدامز در نیویورک، سیلوستر ترنر در هیوستون و کارن باس در لس‌آنجلس.
در آن شهرها، سیاهپوستان بیشتر از سایر گروه‌های غیرسفید پوست هستند و در نیویورک و شیکاگو رتبه‌شان در حال کاهش است.
هر یک از این چهار شهردار در اوج دو پدیده فرهنگی لرزه‌خیز – زندگی سیاهان مهم است و همه‌گیری – انتخاب یا دوباره انتخاب شدند. از بین این چهار نفر، لایت فوت یکی از اولین کسانی است که با رای دهندگان روبرو می شود و نتایج را آزمایش می کند. (ترنر با مدت محدود است و نمی تواند دوباره اجرا شود.)
مشخص بود که خوب پیش نرفت.
در یک سطح، نتایج انتخابات روز سه‌شنبه نشان می‌دهد که موضوع جرم چقدر می‌تواند قوی باشد و چگونه می‌توان از آن به عنوان یک تاکتیک ترساننده استفاده کرد. لایت فوت گفت که از آن کاملاً به عنوان یک ابزار سیاسی در مسابقه او استفاده شده است: “شما افرادی را دارید که هر روز از آن به عنوان دستاویزی علیه من استفاده می کنند. شما تنها کاندیدای سفیدپوست را در رقابت دارید که طوری رفتار می کند که انگار قرار است یک ناجی سفید پوست بزرگ در امنیت عمومی باشد.
آن کاندیدای سفیدپوست پل والاس است که روز سه شنبه با 34 درصد آرا در صدر میدان های شلوغ قرار گرفت. والاس یک کمپین سختگیرانه در قبال جنایت و قانون و نظم را اجرا کرده بود که در آن به یکی از جمعیت گفت که “کل مبارزات انتخاباتی او برای پس گرفتن شهر ما، پاک و ساده است.”
لایت فوت این اظهارات را “سوت نهایی سگ” نامید.
در مصاحبه ما، او در ارزیابی نژادی خود از والاس وحشیانه بود: “او به افرادی که از هر کسی که در شهر ما، در کشور ما سفیدپوست و جمهوری خواه نیست متنفر هستند، صدا و پلت فرم می دهد.” او همچنین به طرز شگفت آوری در مورد نحوه عملکرد نژاد در خود شهر صادق است: “شیکاگو شهری عمیقاً تقسیم شده و جدا شده است.”
از نظر او این تقسیم بندی است که توسط کاندیداهایی که سیاست را در شهر به عنوان یک بازی حاصل جمع صفر می بینند، دامن می زند و فرصتی برای والاس برای جلب نظر شهروندان سفیدپوست شهر فراهم می کند. همانطور که او گفت، “افرادی که عادت به احساس خشونت ندارند، به ویژه مردم در شمال شهر ما، آنها چیزی را می خرند که او می فروشد.”
در واقع، والاس بسیاری از بخش‌ها را در بخش شمالی شهر برد، در حالی که لایت‌فوت اکثر بخش‌ها را در قسمت عمدتاً بلک ساید ساید برد.
اما دو چیز می‌تواند همزمان درست باشد: نگرانی‌های موجهی در مورد افزایش جرم و جنایت وجود داشته باشد، و جرم می‌تواند به عنوان یک مسئله سیاسی، به‌ویژه علیه مقامات منتخب رنگین پوست مورد استفاده قرار گیرد، که اغلب اتفاق افتاده است.
در این لحظه که کشور هنوز با آسیب های اجتماعی گسترده ای که این بیماری همه گیر تشدید کرد و به راه انداخته دست و پنجه نرم نکرده است، شهرداران مسئول آن جنایت شناخته می شوند. اگر همه سیاست ها محلی باشد، جرم و جنایت و امنیت محلی ترین هستند. و وقتی درک جرم و جنایت با مفاهیم ریشه‌دار اجتماعی نژاد و جنسیت برخورد می‌کند، سیاستمداران، به‌ویژه زنان سیاهپوست، می‌توانند بهای آن را بپردازند.
در سال 2021، کیشا لنس باتومز، شهردار آتلانتا تصمیم گرفت که مجدداً انتخاب نشود و اولین شهردار سیاهپوست شهر شد که تنها یک دوره خدمت کرده است، پس از مبارزه با آنچه او «موج جنایت کووید» نامید. سرگرد لاتویا کانترل از نیواورلئان با فراخوان احتمالی، عمدتاً به خاطر موضوع جرم و جنایت در شهرش مواجه است، و سازمان دهندگان این هفته گفتند که به اندازه کافی امضا جمع آوری کرده اند تا مجبور به رای فراخوان شوند.
حتی در شهرهایی که احتمالاً شهرداران سیاهپوست از سمت خود برکنار نمی‌شوند، مخالفان آنها به دنبال راه‌هایی برای محدود کردن قدرت خود هستند و از عدالت کیفری به عنوان توجیه استفاده می‌کنند.
خانه می سی سی پی اخیراً لایحه ای را تصویب کرد که یک سیستم قضایی جداگانه و یک نیروی پلیس گسترده در شهر جکسون، یکی از سیاه ترین شهرهای آمریکا ایجاد می کند. همانطور که در تحلیل گاردین اشاره شده است، منطقه جدید «تمام محله‌های پرجمعیت شهر را با اکثریت سفیدپوست دربرمی‌گیرد». شهردار جکسون، چوکوه آنتار لومومبا، گفت که این طرح او را به یاد آپارتاید می اندازد.
جنایت اغلب به صورت موجی رخ می دهد، اما یک سوال در مورد چگونگی واکنش مردم، حتی لیبرال ها، در هنگام رسیدن یک نشان تحت رهبری سیاه پوستان وجود دارد: آیا شهرداران سیاه پوست خیلی سریع و آسان برای افزایش جرم و جنایت مقصر شناخته می شوند، و اگر چنین است، چرا؟ به دلیل عدم تمایل به سرکوب جنایتکاران یا به دلیل اعتقاد پنهان تر و موذیانه تر به رهبری ناکارآمد سیاهپوستان در مواقع بحران؟
لایت فوت به من گفت که درک کرده است که به عنوان یک زن و به عنوان یک فرد رنگین پوست، “همیشه قرار است از دریچه ای متفاوت به من نگریسته شود، کارهایی که انجام می دهم و می گویم، صلابتی که از خود نشان می دهم، تفرقه انگیز تلقی می شود. که من شهردار بدی هستم که نمی توانم با کسی همکاری کنم.»
با این حال، او اذعان کرد: “اگر احساس می کنید زندگی شما به دلیل مسائل ایمنی عمومی به درگاه شما به چالش کشیده شده است، اعداد و ارقام مهم نیست – باید احساس امنیت کنید.”
اما احساسات در مورد مسائل سیاسی، جنایت و نژاد نیز به تعصبات ما، چه آگاهانه و چه ناخودآگاه، نفوذ می کند. در این راستا، لایت‌فوت ممکن است برای سایر شهرداران سیاهپوست شهرهای بزرگ منادی یا حداقل یک هشدار باشد: با پایان یافتن موج جنایات کووید، شهروندان عمدتاً غیرسیاه‌پوست آنها نیز این کار را انجام خواهند داد. احساس کنید که امنیت آنها تحت رهبری سیاه پوستان در اولویت قرار گرفته و تامین می شود؟
